Σχεδόν δύο χρόνια μετά την εμφάνιση της πανδημίας του κορονοϊού παγκοσμίως, και είκοσι μήνες μετά την εμφάνισή της στη χώρα μας, ακόμη συζητάμε και διεκδικούμε τα αυτονόητα:
- Ενίσχυση του ΕΣΥ με γιατρούς, νοσηλευτές, υλικοτεχνικές υποδομές και αναλώσιμα.
- Προετοιμασία του ΕΣΥ εν όψει πανδημίας με ενίσχυση του αριθμού των ΜΕΘ, και πρόσληψη του απαραίτητου προσωπικού.
- Αναδιοργάνωση της πρώτης βαθμίδας υγείας, με ενισχυμένα κέντρα υγείας, οικογενειακούς γιατρούς και φαρμακολογική επάρκεια, ώστε να αντιμετωπίζεται η νόσηση όσο το δυνατόν πιο γρήγορα.
- Έγκυρη και έγκαιρη ενημέρωση για όλες τις εξελίξεις της πανδημίας, ανάλυση του πως δρα ο ιός και πρακτικές πρόληψης.
Αντ’ αυτού, από τους υπεύθυνους – πολιτικούς και επιστημονική επιτροπή – είχαμε:
- Ασάφειες, πολυγνωμία και παλινωδίες, οι οποίες οδήγησαν στη σύγχυση του κόσμου (π.χ. οι αποφάσεις για τις μάσκες).
- Αποφάσεις κόντρα στην κοινή λογική, οι οποίες αγγίζουν ακόμη και τα όρια της εκδικητικότητας (κλείσιμο περιπτέρων, απαγόρευση κυκλοφορίας, απαγόρευση συγκεντρώσεων).
- Αναβολές προγραμματισμένων χειρουργείων, τα οποία βάζουν σε κίνδυνο τις ζωές ανθρώπων, με αίτια άσχετα με τον κορονοϊό.
- Προσλήψεις αστυνομικών και παπάδων, τη στιγμή που οι προσλήψεις νοσοκομειακών είναι επιτακτικές.
- Περαιτέρω αποδυνάμωση του συστήματος υγείας με την αποπομπή όσων γιατρών και νοσηλευτών δεν επέλεξαν να εμβολιαστούν, χωρίς αντικατάστασή των, τηρώντας τις μνημονιακές δεσμεύσεις.
- Μετατόπιση των ευθυνών από την κεντρική εξουσία προς τους πολίτες μέσω της ατομικής ευθύνης. Οι πολίτες στην πλειοψηφία τους ανέλαβαν την ευθύνη που τους αναλογούσε, χωρίς να γίνει το ίδιο και με την πολιτεία.
- Διχασμό των πολιτών μέσω της δημιουργίας εξιλαστήριων θυμάτων, όπως οι νέοι, οι διακοπεύοντες ή οι ανεμβολίαστοι.
- Θέσπιση τιμωρητικών μέτρων αντι της χρήσης της πειθούς, όπως τα πρόστιμα. Μέτρα τα οποία πλήττουν βάναυσα τους μη έχοντες, τη στιγμή που οι έχοντες μπορούν να τα καταπατούν χωρίς ιδιαίτερο κόστος.
- Περικοπές των δαπανών που αφορούν την υγεία στο νέο προϋπολογισμό.
- Αδιαφορία για τους χώρους υψηλής μεταδοτικότητας, όπως τα ΜΜΜ και τα σχολεία.
- Και φυσικά, είδαμε μέσα στην πανδημία να περνάει ένα κρεσέντο νομοσχεδίων, τα οποία πλήττουν τα κατώτερα στρώματα της κοινωνίας, χωρίς δυνατότητα αντίδρασης.
Η κοροϊδία έχει φτάσει πλέον στα άκρα. Αλλά δεν είναι μόνο η κοροϊδία. Είναι ότι η ανικανότητα της κυβέρνησης να αναλάβει τις ευθύνες της, κοστίζει εκατόμβες νεκρών καθημερινά. Ανθρώπων που θα μπορούσαν να ζουν, αν δεν στοιβάζονταν διασωληνωμένοι σε ράντζα, σε συνθήκες που θα χαρακτηρίζαμε τριτοκοσμικές.
Κι αντί, ακόμη και τώρα, την ύστατη ώρα, να υπάρξει μια κίνηση ανάληψης της ευθύνης και διόρθωσης της κατάστασης, η κυβέρνηση προτιμά και πάλι να διχάσει το λαό, μέσω του εκβιασμού της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού, είτε της πρώτης, είτε της τρίτης δόσης, συνεχίζοντας να παίρνει αποφάσεις που φλερτάρουν με την αντισυνταγματικότητα. Με αποτέλεσμα να επικρατεί για μια ακόμη φορά ο θυμός και η σύγχυση. Αλλά και με αποτέλεσμα να συνεχίζουν να φεύγουν άνθρωποι από δίπλα μας άδικα.
Ως εδώ.